Αφηρημένος

Ιστορικό Τα οπιοειδή και τα ηρεμιστικά συνταγογραφούνται συνήθως σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) για συμπτώματα δύσπνοιας, πόνου, αϋπνίας, κατάθλιψης και άγχους. Συνιστάται στους ηλικιωμένους ενήλικες να αποφεύγουν αυτά τα φάρμακα λόγω αυξημένων ανεπιθύμητων ενεργειών, συμπεριλαμβανομένων των αναπνευστικών συμβάντων. Αυτή η μελέτη εξετάζει τους κινδύνους αναπνευστικών επεισοδίων που σχετίζονται με την ταυτόχρονη χρήση οπιοειδών και ηρεμιστικών σε σύγκριση με τη χρήση οπιοειδών μόνο σε ηλικιωμένους ενήλικες με ΧΑΠ.

Μέθοδοι Ένα 5% εθνικά αντιπροσωπευτικό δείγμα δικαιούχων Medicare με ΧΑΠ και χρήση οπιοειδών μεταξύ 2009 και 2013 χρησιμοποιήθηκε για αυτή την αναδρομική μελέτη κοόρτης. Η τρέχουσα και η προηγούμενη ταυτόχρονη χρήση εντοπίστηκαν με τη χρήση φαρμάκων που χορηγήθηκαν εντός 7 ημερών από τη λογοκριμένη ημερομηνία: σε αναπνευστικό συμβάν, σε θάνατο ή σε 12 μήνες μετά τον δείκτη. Η ταυτόχρονη χρήση οπιοειδών και ηρεμιστικών ουσιών κατηγοριοποιήθηκε σε καμία αλληλεπικάλυψη (μόνο οπιοειδών), 1 έως 10, 11 έως 30, 31 έως 60 και >60 ημέρες συνολικής αλληλεπικάλυψης. Το κύριο αποτέλεσμα ήταν επισκέψεις στο τμήμα νοσηλείας ή επειγόντων περιστατικών (ΣΔ) για αναπνευστικά συμβάντα (παροξύνσεις ΧΑΠ ή αναπνευστική καταστολή). Εφαρμόστηκε αντιστοίχιση βαθμολογίας τάσης και χρησιμοποιήθηκαν ημι-ανταγωνιστικά μοντέλα κινδύνου για την αντιμετώπιση του ανταγωνιστικού κινδύνου από θάνατο.

Αποτελέσματα Μεταξύ 48 120 επιλέξιμων δικαιούχων, 1810 (16,7%) ταυτόχρονοι χρήστες αντιστοιχίστηκαν με 9050 (83,3%) μόνο χρήστες οπιοειδών. Η τρέχουσα ταυτόχρονη χρήση 1 έως 10, 11 έως 30 και 31 έως 60 ημερών συσχετίστηκε με αυξημένα αναπνευστικά επεισόδια (HRs (95% CI): 2,8 (1,2 έως 7,3), 9,3 (4,9 έως 18,2) και 5,7 (2,5 έως 12,5), αντίστοιχα), σε σύγκριση με τη χρήση μόνο οπιοειδών. Η τρέχουσα ταυτόχρονη χρήση >60 ημερών ή η προηγούμενη ταυτόχρονη χρήση ≤60 ημερών δεν συσχετίστηκε σημαντικά με αναπνευστικά συμβάματα. Σταθερά ευρήματα βρέθηκαν σε αναλύσεις ευαισθησίας, συμπεριλαμβανομένης της ανάλυσης υποομάδων ηρεμιστικών μη βενζοδιαζεπινών. Επιπλέον, η τρέχουσα ταυτόχρονη χρήση αύξησε σημαντικά τον κίνδυνο θανάτου.

Συμπέρασμα Η βραχυπρόθεσμη και μεσοπρόθεσμη τρέχουσα ταυτόχρονη χρήση οπιοειδών και ηρεμιστικών αύξησε σημαντικά τον κίνδυνο αναπνευστικών επεισοδίων και θανάτου σε ηλικιωμένους δικαιούχους ΧΑΠ Medicare. Οι μακροχρόνιοι ταυτόχρονοι χρήστες, ωστόσο, επέδειξαν χαμηλότερους κινδύνους αυτών των αποτελεσμάτων, πιθανώς αντανακλώντας μια υγιή επίδραση του χρήστη ή ανέπτυξαν ανοχή στις επιδράσεις αυτών των παραγόντων.