Ιστορικό: Ο κίνδυνος αυτοκτονίας κατέχει εξέχουσα θέση μεταξύ των προβλημάτων που πλήττουν τους πληθυσμούς, κυρίως λόγω των ευρύτερων οικογενειακών, ψυχοκοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων. Τα περισσότερα άτομα με κίνδυνο αυτοκτονίας έχουν κάποια ψυχική διαταραχή. Υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι οι ψυχιατρικές διαταραχές συνοδεύονται από την ενεργοποίηση νευροάνοσων και νευρο-οξειδωτικών οδών. Στόχος της μελέτης είναι η αξιολόγηση των επιπέδων βιοδεικτών οξειδωτικού στρες στον ορό σε γυναίκες που διατρέχουν κίνδυνο αυτοκτονίας μετά από 18 μήνες μετά τον τοκετό.

Μέθοδοι: Αυτή είναι μια μελέτη περιπτωσιολογικού ελέγχου, ένθετη μέσα σε μια μελέτη κοόρτης. Από αυτή την ομάδα, 45 γυναίκες [15 χωρίς διαταραχές της διάθεσης και 30 με διαταραχές της διάθεσης (μείζονα κατάθλιψη και διπολική διαταραχή)] επιλέχθηκαν στους 18 μήνες μετά τον τοκετό, η κατάθλιψη και ο κίνδυνος αυτοκτονίας αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώντας το εργαλείο Mini-International Neuropsychiatric Interview Plus (MINI-Plus), ενότητα Α και Γ, αντίστοιχα. Το αίμα συλλέχθηκε και αποθηκεύτηκε για μεταγενέστερη ανάλυση των αντιδραστικών ειδών (DCFH), της δισμουτάσης υπεροξειδίου (SOD) και της μειωμένης γλουταθειόνης (GSH). Για την ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα SPSS. Για να συγκριθούν οι ονομαστικές συμμεταβλητές με τα επίπεδα GSH του αποτελέσματος, χρησιμοποιήθηκε το t-test ή η ανάλυση διακύμανσης (ANOVA) του Student. Η συσχέτιση του Spearman πραγματοποιήθηκε για ανάλυση μεταξύ των ποσοτικών συμμεταβλητών και του αποτελέσματος. Για να αναλυθεί η αλληλεπίδραση μεταξύ των παραγόντων, πραγματοποιήθηκε πολλαπλή γραμμική παλινδρόμηση. Η ανάλυση Bonferroni χρησιμοποιήθηκε ως πρόσθετο/δευτερεύον αποτέλεσμα για την απεικόνιση των διαφορών στα επίπεδα γλουταθειόνης ανάλογα με τη σοβαρότητα του κινδύνου. Μετά την προσαρμοσμένη ανάλυση, οι τιμές p < 0,05 θεωρήθηκαν στατιστικά σημαντικές.

Αποτελέσματα: Το ποσοστό του κινδύνου αυτοκτονίας που παρατηρήθηκε στο δείγμα των γυναικών στους 18 μήνες μετά τον τοκετό ήταν 24,4% (n = 11). Μετά την προσαρμογή για τις ανεξάρτητες μεταβλητές, μόνο η παρουσία κινδύνου αυτοκτονίας παρέμεινε συσχετισμένη με την έκβαση (β = 0,173, p = 0,007 ), χαμηλά επίπεδα GSH στους 18 μήνες μετά τον τοκετό. Ομοίως, επαληθεύσαμε τη διαφορά στα επίπεδα GSH ανάλογα με τον βαθμό κινδύνου αυτοκτονίας, παρατηρώντας μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ των διαφορών στα μέσα γλουταθειόνης στην ομάδα των γυναικών με μέτριο έως υψηλό κίνδυνο σε σύγκριση με την ομάδα αναφοράς (χωρίς κίνδυνο αυτοκτονίας) (p = 0,009).

Συμπέρασμα: Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η GSH μπορεί να είναι ένας πιθανός βιοδείκτης ή αιτιολογικός παράγοντας σε γυναίκες με μέτριο έως υψηλό κίνδυνο αυτοκτονίας.